Jałowy pieniądz: Od wielkiego głodu do krachu roku 2008:

Jones opisuje morderczą walkę, pomiędzy dwoma zantagonizowanymi systemami, które jak wykazuje autor, wyrosły ze wspólnego oświeceniowego zasiewu. Bezwzględny w traktowaniu człowieka mechanistyczny newtonowski kapitalizm staje się odpowiedzialny za eskalację ludobójczego głodu w połowie XIX wieku i tym samym przyspiesza powstanie komunistycznej międzynarodówki. Wykluwający się marksizm staje się jego skrajną, lecz w gruncie rzeczy bratnią, antytezą. Jego teoretycy zamieniają bezwzględną wobec jednostki ludzkiej absolutystyczną definicje własności, na równie absolutystyczną wizję całkowitego jej zniesienia. Alternatywę wobec nich zarysowuje w XIX wieku biskup Wilhelmem Emmanuel von Ketteler, którego prace stają się zaczynem encykliki Rerum novarum papieża Leona XIII. Jones podejmuje się w III. tomie dalszej analizy ewolucji idei kapitalistycznych. Omawia proces przejęcia kontroli nad systemem bankowym opartym na lichwie przez wielkie rody żydowskie oraz wykorzystanie nowo ustanowionego standardu złota w celu umocnienia interesów nielicznej grupy trzymającej pieniądz. Reakcją na lichwiarski system, który tworzą, okazuje się sekularystyczny, rasistowski antysemityzm, któremu Jones przeciwstawia wyważoną katolicką krytykę negatywnych zjawisk związanych z kwestią żydowską w ujęciu moralnym. Ostatnim aktem książki są wydarzenia kształtujące gospodarkę XX i XXI wieku, które są oczywistym owocem rozwijanych od kilku wieków koncepcji ekonomicznych: utworzenie FED, ustanowienie standardu złota w polityce monetarnej między wojnami światowymi i krach gospodarczy roku 1929, konferencja Bretton Woods, epoka Miltona Friedmana, amerykański liberalizm moralny i powiązane z nim dalsze usankcjonowanie lichwy, terapia szokowa Jefreya Sachsa i kryzys roku 2008.