Biecz i dawna ziemia biecka na tle swych legend, bajek, przesądów i zwyczajów

Pierwsze wydanie tej książki tłoczone w drukarni Stanisława Kuźniańskiego w Jaśle ukazało się nakładem Autora w roku 1939, lecz wybuch wojny poważnie utrudnił jej rozpowszechnienie. Zachęcony przychylnym przyjęciem, a także zmuszony do znacznego ograniczenia swojej dotychczasowej aktywności, zajął się opracowaniem nowej, poszerzonej wersji. Znacznie został rozbudowany wstęp oparty o fundamentalną literaturę, dotyczącą Biecza i jego zabytków, dzisiaj znaną (a szkoda) w zasadzie tylko specjalistom, oraz uzupełnione dalsze rozdziały. Niektóre fragmenty tekstu zostały przeredagowane na nowo. W ten sposób objętość książki wzrosła prawie dwukrotnie. Przygotowany maszynopis był przechowywany w rodzinnych zbiorach. W roku 1989 mapszynopis ten pozyskało bieckie Muzeum i wtedy powstał zamiar reedycji książki. W Muzeum przeprowadzono podstawową redakcję książki i przygotowano wtórny maszynopis, jednak nie został zrealizowany. Gdy w roku 1994 wznowiono działalność "Towarzystwa Przyjaciół Biecza, którego Autor był współtwórcą, sprawa reedycji "Biecza i dawnej ziemi bieckiej..." stała się ponownie aktualna, chociaż decyzja nie została podjęta od razu. Prace trwały ponad rok, gdyż okazało się, że konieczna jest ponowna redakcja dzieła. Z jednej strony zależało nam na zachowaniu autentyczności dzieła i jego języka, z drugiej konieczne okazało się zweryfikowanie części źródeł, pewna "kosmetyka" języka, której celem było zachowanie logiki, usunięcie kilku ewidentnych pomyłek powstałych w czasie przepisywania itp... (Fragment "Od wydawców")