Strefa tabu

W ten sposób przekroczyłem drzwi prowadzące do przestrzeni zakulisowej, próg odgradzający biedne życie statystycznych ludzi od strefy tabu, w której dyktowane są warunki gry. Nie zdawałem sobie sprawy, że właśnie tak wyglądają polskie realia. Przejście przez tę granicę było dla mnie otrzeźwiającym kubłem zimnej wody, wylanym na mój naiwny łeb. Kiedy usiadłem na wskazanym przez Ahmeda miejscu, naprzeciwko siebie zobaczyłem dwa połłączone stoliki, przy których ludzie uchodzący w powszechnej opinii za gangsterów, biesiadowali z elitą lokalnej policji, funkcjonariuszami sekcji kryminalnej, przewidzianej m.in. do walki z przestepczością zorganizowaną.“ Fragment wstępu