Pustynna włócznia:

Zaskoczeni wojownicy odwrócili się i ujrzeli, jak demony ognia skaczą wokół namiotów, które zaczynają płonąć, usłyszeli wrzaski kobiet i dzieci, gdy otchłańce przedarły się przez osmalone runy wewnętrzne. Podniósł się wielki krzyk, gdy wojownicy runęli na ratunek bliskim. Szeregi się załamały. Zwarte, waleczne oddziały rozpadły się na tysiącejednostek, niewiele groźniejszych od innych ofiar. Nagle z namiotu w centrum obozu wyłoniła się samotna postać. Podobnie jak wojownicy mężczyzna nosił czarne ubranie, lecz płaszcz i zawój miał śnieżnobiałe. Nad brwiami połyskiwała mu wąska złota korona, a w dłoni błyszczała metalowa włócznia.