Historia architektury

Książka daje świadectwo oszałamiających intelektualnych i materialnych osiągnięć naszej przeszłości. Śledzi rozwój umiejętności wznoszenia budowli, z czasem przekształconej w formę sztuki odzwierciedlającej ideały, wierzenia, i obyczaje społeczeństw od czasów starożytnych do współczesności. Jednocześnie szuka piękna w całym bogactwie zróżnicowanych form, w każdym klimacie i na każdym terenie. Architektura, od stodoły do pałacu, jest produktem ludzkiego ducha połączonego ze zdumiewającą mocą sprawczą ludzkiego umysłu. Jak szybko ta forma sztuki stała się narzędziem służącym celom religijnym, politycznym czy ekonomicznym nie jest jasne – być może stało się to jednocześnie. Książka wiele wyjaśnia, ale też skłania do zadawania sobie równie wielu kolejnych pytań. Autorzy przypominają nam, że architektura wykorzystywana była jako podstawowe narzędzie wspierania ambicji możnych i wizji naszych wizjonerów. Architekci osiągali to przez tworzenie i przetwarzanie form symbolicznych i ożywienie przestrzeni publicznej, aby wzbudzić podziw i czasami rywalizować z samą naturą. Architektura ma moc podnoszenia statusu i tego właśnie przez wieki szukali w niej władcy. Architektura potrafi wynosić na trony i chyba do dziś nic nie może się z nią równać pod tym względem.