Hieny i lotosy

Ludzie, których imiona pojawiają się na kartach tej powieści, żyli naprawdę i pozostawili ślady swej działalności, niekiedy w starannie wyrzeźbionych płaskorzeźbach czy monumentalnych napisach hieroglificznych w świątyniach czy grobowcach, a czasem tylko wydrapane ostrym kamieniem na skale lub zapisane na kawałku papirusu czy skorupie stłuczonego naczynia. Żyli oni w Tebach – największym ośrodku na południu Egiptu, kilkaset kilometrów w górę Nilu od dzisiejszego Kairu. Ich czas przypadł na szczególnie burzliwy odcinek dziejów, obejmujący miedzy innymi okres, który można porównać do „stanu wojennego”, wprowadzonego przez kilku generałów w celu przywrócenia porządku po tragicznej w skutkach wojnie domowej, która wstrząsnęła posadami ówczesnego państwa egipskiego. Działo się to wszystko mniej więcej w latach 1082-1070 przed Chrystusem, w czasach króla Ramzesa XI, a także arcykapłana (i króla) Herhora. [lubimyczytac.pl]