Korzenie teatru

W swojej najbardziej znanej pracy Eli Rozik przedstawia teorię, która zakłada, że teatr i rytuał to dwa odrębne byty funkcjonujące na różnych poziomach ontologicznych. Rytuał jest rodzajem działania, natomiast teatr - środkiem przekazu (medium). Takie podejście wymaga ponownego zdefiniowania pojęć teatru, gry aktorskiej, scenariusza, dramatu oraz rytuału. Całość tworzy spójną koncepcję, wedle której teatr w początkach istnienia był środkiem wyrażania ludzkich myśli, a dopiero później stał się formą artystycznego wyrazu. Niewątpliwą zaletą pracy Rozika jest rzetelne przedstawienie rozwoju koncepcji dotyczących pochodzenia teatru, wysuwanych w Europie od końca XIX wieku do współczesności z uwzględnieniem najnowszej, amerykańskiej teorii performansu. Warto również zwrócić uwagę na szeroką perspektywę podejścia do problemu obejmującą zagadnienia nie tylko z zakresu historii i teorii teatru, lecz także z psychologii, teorii komunikacji, filozofii, religioznawstwa czy kulturoznawstwa. Wszystkie te zawiłe zagadnienia Rozik pieczołowicie wyjaśnia i daje wnikliwy obraz najnowszych prądów w nauce o teatrze, w tym także swoich, jakże intrygujących i fascynujących poglądów na szeroki wachlarz problemów związanych ze sztuką sceniczną.