Człowiek, który gapił się na kozy

"Człowiek, który gapił się na kozy" to swoisty reportaż na temat tych dziwnych doświadczeń Pentagonu. Przeczytamy więc o generale Albercie Stubblebinie III, próbującym przejść przez ścianę i toczącym parapsychiczną wojnę z dyktatorem Nikaragui. Poznamy powstanie, działalność i zastosowanie wojskowe zasad Pierwszego Batalionu Matki Ziemi, dowiemy się o szkoleniach militarnych Rycerzy Jedi i Mnichów Wojowników. Zajrzymy także do Koziego Laboratorium, w którym próbowano zabijać te zwierzęta wzrokiem... Całość utrzymana jest w konwencji lekko ironicznej, w momencie opisywania masowej histerii ocierającej się o czarny humor. Dziennikarz sprawnie posługuje się piórem, nadając tej relacji dynamizm i barwność. Reportaż jest przyjazny w czytaniu, a lektura wciąga. Jedynym mankamentem zaburzającym tę strukturę są fragmenty dotyczące rodziny Olsonów: przydługawe, nudnawe i przegadane. Jon Ronson nie ocenia, czasem jedynie siląc się na sarkazm. Z dużą wnikliwością przygląda się za to genezie fascynacji parapsychiką i fenomenowi New Age. Z prowadzonych rozmów próbuje wyłowić motywy oraz cele rozmówców. Stara się także dotrzeć do społecznego wzorca powodującego masowe histerie czy skłonności ludzi do wiary w rzeczy co najmniej niedorzeczne. Nie ma poczucia żadnej misji, raczej zaspokaja swoją ciekawość i dzieli się z czytelnikiem przemyśleniami na ten temat.