Bukareszt to wino i skrzypce orkiestry cygańskiej, to ruszt, na który rzucono mititei, kiełbaski z mielonego mięsa, znane na całym obszarze dawnych wpływów otomańskich. Warszawa to kotlety z patelni, to wódka i piwo, śledzie i kiszone ogórki. Bukareszt to cujka, oliwki, ser owczy. [...] Warszawa to herbata, wieczorne rozmowy w kuchniach, kałuże na pustych chodnikach. Warszawa i Bukareszt. Miasta na rozdrożu. Położone w Innej Europie, czyli w niedookreślonej przestrzeni pomiędzy Wschodem a Zachodem. Oba miasta obdarzano mianem „małego Paryża”, lecz oba również umieszczano w „Azji”. Pisano o „skrzyżowaniu Siczy kozackiej z bulwarem Saint-Germain”, o „ostatniej placówce Zachodu, pierwszym porcie Orientu”. Błażej Brzostek, przytaczając liczne, nieraz zaskakujące narracje przyjezdnych i mieszkańców, opowiada o dwóch stuleciach historii Bukaresztu i Warszawy. Pisze o miastach, które zatracały swój charakter na rzecz obcych wzorców, by potem znów poszukiwać własnej tożsamości. O dziwnych Paryżach Innej Europy, posądzanych o nijakość, ulegających wpływom, broniących swej oryginalności. Błażej Brzostek (1977), historyk specjalizujący się w dziejach społecznych, pracuje w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Członek redakcji czasopisma „Mówią Wieki”. Autor książek Robotnicy Warszawy. Konflikty codzienne (1950–1954) (2002), Za progiem. Codzienność w przestrzeni publicznej Warszawy 1955–1970 (2007), za którą otrzymał nagrodę KLIO oraz Nagrodę Historyczną „Polityki”, oraz PRL na widelcu (2010). '
