Poznań `45:

"Przez most (...) w czasie krótkiej przerwy w walkach popędziłem na drugą stronę. Już tam prawie byłem, gdy padł strzał. Za cokołem obejrzałem doznane szkody: na szczęście tylko lekki postrzał w łydkę, możliwy do opatrzenia przy użyciu opatrunku osobistego; po niekończących się minutach krwawienie ustało. Teraz zorientować się w sytuacji. Nie wyglądało to dobrze: leżałem w krzyżowym ogniu (na moście Teatralnym); na południe od dworca Poznań Główny wszędzie äIwanö, przemykali tu i tam z domów. Z kierunku centrum dobiegają odgłosy pojazdów pancernych i ogień pocisków pancernych (krótki huk ľ uderzenie przed wystrzałem), to nie mogli być nasi. Powrót przez most nie wchodził w grę (ogień flankujący). Na zachodzie w okolicach ul. Jasnej, równolegle do ul. Mickiewicza staccato wystrzałów z karabinów; uczestnicy wcześniejszych wycofywań zostali widocznie już rozstrzelani. Żeby dostać się znów do oddziałów, trzeba było wycofać się na północ przez park w kierunku Opery." Pierwszy tom pracy, będącej w założeniu próbą monografii walk o Twierdzę Poznań w 1945 r. Wobec znikomej ilości źródeł archiwalnych, autor, jeden z obrońców Poznania, oparł się w dużej mierze na wspomnieniach niemieckich uczestników walk.