Przemoc i mowa w nowoczesnej myśli społecznej:

Nie jest to banalna rozprawa, grzeczna i uładzona. Autor prowokuje czytelnika do zadawania sobie wielu pytań i poważnego zastanowienia nad tradycjami światowej myśli politycznej. Za to jestem Panu Michalikowi szczególnie wdzięczny. Zresztą autor porusza się w literaturze przedmiotu swobodnie i dysponuje rozbudowanym i bogatym aparatem analityczno-krytycznym. Dlatego pracę tę czyta się ciekawie i wnikliwie. Z recenzji prof. Pawła Śpiewaka Recenzowana praca należy do rzadkiego gatunku prac, które swą treścią i formą daleko wybiegają poza standardowe wymogi stawiane tego rodzaju rozprawom. Mianowicie w centrum uwagi znajduje się «przemoc » i «mowa », jedne - obok takich pojęć jak «wolność », «dyskurs », «komunikacja » - z kluczowych pojęć krytycznej teorii społecznej w tej formie, która wytworzyła się na pograniczach filozofii, socjologii i antropologii w XX w. innymi słowy, u podstaw tej pracy znalazły się jedne z najważniejszych koncepcji odnoszących się bezpośrednio do źródeł, mechaniki i funkcji porządku społecznego. Lektura tej rozprawy nie tylko ze względu na treść ale i na formę, stanowi nie lada wyzwanie dla jej czytelnika jest bowiem wielopoziomowym dialogiem nie tylko z Marksem i Hobbesem, ale i różnymi XIX i XX-wiecznymi koncepcjami min: […] Foucaulta, Bourdieu i Habermasa. Z recenzji prof. Joanny Kurczewskiej Dr Sebastian Michalik Adiunkt Zakładu Teorii i Metod Pracy Socjalnej, Instytut Profilaktyki Społecznej i Resocjalizacji, Uniwersytet Warszawski. Obszar jego zainteresowań naukowych obejmuje: teorię pracy socjalnej ze szczególnym uwzględnieniem jej kontekstu politycznego, socjologię pomocy społecznej, współczesne teorie polityczne, historię idei, socjologiczne teorie społeczeństwa postindustrialnego. Obecnie swoją pracę badawczą koncentruje na problematyce polaryzacji i wykluczenia społecznego w epoce kapitalizmu postindustrialnego.