Sukces firmy na konkurencyjnym rynku zależy od jej zdolności dostosowania się do ciągłych zmian w otoczeniu. Badania wskazują, że organizacje muszą być bardziej elastyczne, przedsiębiorcze i innowacyjne, posiadać zdolność szybkiego adaptowania się, by efektywnie funkcjonować w dzisiejszych, dynamicznie zmieniających się warunkach rynkowych [Parker and Bradley, 2000; Valle, 1999]. Zarówno w literaturze jak i w praktyce funkcjonowania przedsiębiorstw wiele uwagi poświęca się zagadnieniom przedsiębiorczości i innowacyjności. Przedsiębiorczość wiąże się z takimi pojęciami, jak: inicjatywa, obrotność, zaradność czy kreatywność. Kojarzą się z nią takie określenia, jak dynamiczność i zmiana. Przedsiębiorczość jest zaprzeczeniem takich pojęć, jak „powtarzalność” czy „naśladownictwo”. Wśród cech orientacji przedsiębiorczej o szczególnym znaczeniu w funkcjonowaniu poszczególnych organizacji wymienia się także innowacyjność i proaktywność. Innowacje zajmują szczególne miejsce wśród czynników sukcesu przedsiębiorstw. Na znaczenie innowacji w tym aspekcie wskazują autorzy wielu prac, m.in. J. Kay, G. Hamel, C.K. Prahalad, M. Porter, H. Simon i in. [Poznańska, 2006]. Podstawowym celem wprowadzania innowacji jest w istocie rozwój przedsiębiorstwa. Dążąc do tego celu, przedsiębiorstwo realizuje szereg celów pośrednich, jakimi są m.in.: dostosowanie do zmian otoczenia, osiągnięcie wyższej jakości produktów, wzrost konkurencyjności, unowocześnienie procesów wytwórczych, podniesienie wydajności i jakości pracy, poszerzenie rynku odbiorców, rozwój działań marketingowych, podniesienie prestiżu firmy, zwiększenie ogólnej sprawności i efektywności działania, poprawa warunków i bezpieczeństwa pracy i in. [Pomykalski, 1997].
