Szlakiem czarnego zwierza:

Gawędulski łowca wieleński - tropiciel Ipolit Laudański z Kielojć opowiadał o życiu swojej ojczystej puszczy. W jego gawędach jeż Czubek przyjaźnił się z warchlakiem Żukiem; sarenki Cienkonóżka i Czujny zawierały znajomość z małą dziczą sierotką Bystrą, orzeł Łamignat atakował śmiertelnie ranną rysicę Czarnołapą, ryś Wielki Kot chwytał zwierza nie tylko z ziemi, lecz potrafił zręcznie skradać się po wiatrołomach na upatrzony, niski konar dębu i dopiero stamtąd spadać ofierze na kark. Atak nizinnego orła bielika na warchlaki, polowanie żmii na muchy, jeża na żmiję, przygody osieroconych warchlaków, "operacja" młodej lochy, "styl" potyczek rysi z dzikami, "omyłka" puchacza atakującego młodego rysia, zachowanie lisa i saren w rożnych sytuacjach puszczańskiego bytu, wyprawy kłusownicze, barwne dzieje lochy Tułaczki, wreszcie brawura Leśnego Widma i plemienny bój watachy Żuka z wilczą złają Czarnego beja. Niemal wszyscy słuchacze dobrze wiedzieli, że stary Łowca sporo fantazjuje. Wkraczał z granic typowych spostrzeżeń przyrodniczych nie gwoli sensacji, lecz w celu przygotowania partyzantów do trudnej walki w lesie. Zasłyszane historie, pięknym językiem wplótł w gawędę Tytus Karpowicz - prawdziwy piewca puszczy.