Europejskie systemy polityczne

Budowa silnie ugruntowanych europejskich ośrodków państwowotwórczych, których nazwy w większości występują współcześnie, odnosi się do epoki średniowiecza. Wówczas, po okresie wędrówki ludów, zaczęto nie tylko budować struktury państwowe, ale i kształtować nazewnictwo organów i instytucji, które niejednokrotnie zachowały się do współczesności, mimo że ich uprawnienia oraz funkcje zmieniały się. Ewoluowało także ich otoczenie wewnętrzne i zewnętrzne, formacje społeczno-ekonomiczne następowały po sobie oraz zmieniało się środowisko międzynarodowe (...). Najwięcej zmian systemowych dla Europy przyniosło jednakże XX stulecie. To ono przyniosło dwie wojny światowe, powstanie i upadek totalitaryzmów, upowszechnienie praw wyborczych i obywatelskich, transformację systemów na południu i w centrum kontynentu, a nade wszystko zaznaczył się proces integracji europejskiej, który od początku XXI w. objął większą część kontynentu. Mimo adaptowania do swego otoczenia nowych wzorców i wartości, a także instytucji systemowych niektóre elementy strukturalne pozostały w nich niezmienione od pokoleń. To też zdecydowało, iż współczesne europejskie systemy polityczne są zarówno produktem tradycji, jak też i nowoczesności, dzięki czemu odróżniają się od siebie (...).