O architekturze szkół wyższych w Polsce na początku XXI wieku

Podstawą do napisania niniejszej pracy były dynamiczne zmiany, jakie zaszły w kształtowaniu architektury budynków dydaktycznych szkół wyższych w Polsce w ostatniej dekadzie, w ich jakości i rozwiązaniach przestrzennych. Ważną zmianą jest także nowa filozofia projektowania układów funkcjonalnych wynikających z profilu nauczania, których wewnętrzna struktura ulega stałemu przewartościowaniu na rzecz coraz bardziej powiększających się przestrzeni wspólnych. Widać to nie tylko w budynkach dydaktycznych, ale także w architekturze instytutów naukowych i jednostek badawczych. Budynki akademickie wyznaczają dzisiaj obowiązujące standardy dla całej grupy obiektów zaliczanych do architektury użyteczności publicznej. Jednocześnie współczesna architektura szkół wyższych coraz bardziej przeistacza się z budynków typowo szkolnych w obiekty, którym niekiedy bliżej jest - zarówno pod względem jakości architektury, jak i układu przestrzennego - do galerii miejskich lub obiektów wystawowych. Nowe realizacje stanowią nie tylko miejsce zdobywania wiedzy, ale również spotkań, organizacji wystaw, konferencji czy pokazów. Za sprawą swojej elastyczności przestrzennej stały się otwarte na nowe wyzwania, podobnie jak nowoczesna nauka... [ze wstępu]