Maja i Lino:

Dwa tomiki autorstwa niemieckiej pisarki, z zawodu psychologa, kierowane są do młodych, przyszłych (a może i obecnych) opiekunów zwierząt. Narratorami obu opowieści są ośmioletnie dziewczynki. Pragnące przekonać rodziców do sprawienia im pupila, opisują perypetie związane ze zrealizowaniem marzenia o własnym zwierzaku. Podają całkiem racjonalne a niekiedy zabawne rady, jak pokonać opór mamy i taty i zbić ich argumenty na temat tego, jak wymagająca i kosztowna jest opieka a przede wszystkim opisują, jak przygotować się do przyjęcia kota lub psa pod własny dach. Wymieniają wszystkie potrzebne dla nich sprzęty, dietę, opisują codzienne obowiązki, nie przesładzają wizji milusińskich unikaniem opisów np. sprzątania po nich odchodów. Wszystkie te wiadomości są umiejętnie wplecione w fabułę. W tomiku o przygodach Tosi i Tofika, główna bohaterka razem z młodszą siostrą, asystują kotce przy porodzie a później, ponieważ kocica od jakiegoś czasu brała udział w felinoterapii w domu starców, również włączają się w pomoc starszym, przyuczając młodego kota do pomocy. Drobny incydent z utknięciem kociaka na drzewie prowadzi do szczęśliwego finału, gdy wezwana przez nie straż pożarna, rzeczywiście okazuje się potrzebna a rodzice unikają płacenia za bezzasadną interwencję. W drugiej części z serii „Maja i Lino”, dziewczynka dzięki wymarzonemu szczeniakowi ratuje życie przyjacielowi i doprowadza do aresztowania złodzieja.