Dziecko wojny

Dla dziesięcioletniej Any Jurić wojna rozpoczęła się od paczki papierosów. Kiedy zaprzyjaźniony sprzedawca pewnego dnia zapytał, jakie papierosy pali wujek dziewczynki - serbskie czy chorwackie - ta uświadomiła sobie po raz pierwszy, jak ogromna to różnica. Jugosławia, 1991 rok. Ana mieszka z rodzicami i malutką, ciężko chorą siostrą w Zagrzebiu. Mimo toczącej się w kraju wojny sytuacja, choć trudna, wydaje się do opanowania. Dzieci w dalszym ciągu uczą się w szkołach, a Ana gra na ulicy w piłkę ze swoim najlepszym przyjacielem, Luką. Co prawda do miasta zaczynają napływać uchodźcy z ogarniętych wojną innych części kraju, ale życie wokół zdaje się biec swym naturalnym rytmem. I wtedy Zagrzeb zostaje zbombardowany po raz pierwszy. Z dnia na dzień wojna zaczyna coraz głębiej wdzierać się w dziecięcy świat Any, by po chwili już zrujnować go doszczętnie.Dziecko wojny może być fikcją, ale nie czuć w niej fałszu [.]. Nović zanurza nas w szarych strefach wojny na Bałkanach - zarówno w niuansach, jak i jej emocjonalnych skutkach - co sprawia, że Dziecko wojny jest po mistrzowsku wielowarstwowa, a miejscami rozdzierająca. - "Vanity Fair"