Środowisko polskich inżynierów i techników na obczyźnie zawsze dążyło do stworzenia ogólnego pisma, które promowałoby ich myśl naukowo-techniczną na arenie międzynarodowej, a jednocześnie było łącznikiem kulturowym pomiędzy rodakami na emigracji i w kraju. Temu celowi służyły biuletyny techniczne poszczególnych stowarzyszeń technicznych począwszy od wydawnictwa najstarszego, podjętego przez Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Polskich we Francji, poprzez „Biuletyn” największego skupiska technicznego na emigracji, Stowarzyszenia Techników Polskich w Wielkiej Brytanii; „Biuletyny” Stowarzyszenia Techników Polskich w Kanadzie, Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Polskich w Argentynie, Koła Techników Polskich w Australii oraz „Komunikaty” takich skupisk technicznych, jak Stowarzyszenia Techników Polskich w Stanach Zjednoczonych, w Szwajcarii, Włoszech, Belgii, Południowej Afryce, Hiszpanii i w Niemczech, podejmowały próby rozszerzenia swego zasięgu i dotarcia do możliwie największej liczby techników polskich poza krajem. Brak własnego organu prasowego, obejmującego swym zasięgiem dokonania i życie organizacyjne polskiego świata technicznego rozproszonego w wielu krajach spowodował, że z inicjatywy prof. inż. Romana Wajdy, Zarząd STP w Wielkiej Brytanii latem 1958 roku przy współpracy innych polskich stowarzyszeń technicznych na obczyźnie przystąpił do wydawania poświęconego zagadnieniom technicznym i naukowym kwartalnika „Technika i Nauka”. Formalnie od 2004 r. wychodzi pod egidą nowopowstałej European Federation of Polish Scientific and Technological Societies Abroad (Europejskiej Federacji Polonijnych Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych) z siedzibą w Wiedniu, jednak w rzeczywistości redagowany jest przez prof. dr. inż. Ryszarda Chmielowca w Londynie. Od początku periodyk spełniał wymogi pisma naukowego, publikacje były recenzowane, zawierały streszczenia, rysunki, zdjęcia tabele, wykresy, grafy, wzory, kody źródłowe itp. oraz bibliografię wykorzystanych źródeł. Tytuły, streszczenia artykułów oraz spisy treści poszczególnych numerów miały wersję dwujęzyczną. Artykuły najczęściej były opracowane na podstawie najnowszych publikacji brytyjskich i amerykańskich, czasem francuskich i niemieckich. Pisywali je na ogół w języku polskim, często w języku angielskim ludzie techniki związani z uczelniami brytyjskimi, polskimi, amerykańskimi, sporadycznie z krajów niemieckojęzycznych, jak również inżynierowie praktycy upowszechniający swoje zrealizowane pomysły i innowacje. Środowisko czytelnicze „Techniki i Nauki” stanowili pracownicy naukowi instytutów i wyższych uczelni, inżynierowie projektanci konstrukcji budowlanych i innych przedsięwzięć inżynierskich, inżynierowie mechanicy, elektrycy, chemicy, architekci, geofizycy. Bezsporna była również celowość publikowania sprawozdań z życia międzynarodowych organizacji naukowych, w tym technicznych. Artykuły analizowały w sposób teoretyczny, naukowy problemy ogólne, specjalistyczne oraz możliwości praktycznego zastosowania najnowszych technologii, rozwiązań czy modyfikacji. Artykuły obejmowały m.in. inżynierię lądową, fizykę, górnictwo węglowe, naftowe i gazów, architekturę i urbanistykę, ochronę środowiska, ekologię, matematykę, mechanikę, lotnictwo.
