Trzydzieści srebrników

Pasjonująca powieść o Judaszu i Jezusie opowiedziana niejako z boku, przez uważnego obserwatora. Historia wielkiego zdrajcy, jego uczuć i rozterek staje się węzłem dramatycznym historii Europy od początku naszej ery. Trzymająca w napięciu narracja o zdradzie, miłości i ludzkich namiętnościach bliska jest najlepszej szkole psychologicznych kryminałów, ale skrywa także rozważania o najważniejszych pytaniach ludzkości. Sándor Márai pisał tę książkę przez kilkadziesiąt lat, podjął w niej ostateczną próbę znalezienia własnego porządku świata, próbę pojednania tradycji greckiej, żydowskiej i chrześcijańskiej. Nie ma żywych Mateuszów i Piotrów. Są za to żywi Judasze. Taki jest fakt. To prawda, że wielu spośród naocznych świadków, biegłych w piśmie, nie przywołuje jego imienia. Zaczął żyć dopiero później, gdy Słowo stało się ciałem. I z tym właśnie ciałem miał osobiście coś wspólnego. Na scenie historii pojawił się wówczas i on. Urosły mu broda, wąsy, miał swój los i przeznaczenie. Imię jego było oskarżeniem, wspomnienie o nim — przekleństwem. Jest ostatnim z ludzi, zakałą każdego ludzkiego zamysłu — on, zdrajca.