Płacz wilka

Hania, studentka ostatniego roku, otrzymuje pismo od notariusza, informujące, że jest współspadkobierczynią starego dworku na ziemi warmińsko-mazurskiej. Przekonana, że dom, który odziedziczyła po nieznanym do tej pory ojcu jest tylko starą ruderą, jedzie na rekonesans. Po przybyciu na miejsce odkrywa jednak, że dom jest zamieszkały. Przebywają w nim przyjaciele jej zmarłego ojca, których on, dosłownie „pozbierał” z ulicy. Hania zaprzyjaźnia się z mieszkańcami domu ojca i poznaje historie ich życia. Z każdym dniem czuje się bardziej związana z ludźmi, którzy dla jej ojca, starego marynarza, byli kimś więcej niż rodzina. Niestety współwłaścicielem domu jest również jej przyrodni brat Marcel, na stałe mieszkający na terenie Francji, którego dziewczyna nie zdążyła jeszcze poznać osobiście. Odnaleziony przez notariusza kilka miesięcy później, nie waha się sprzedać domu po ojcu, bogatemu inwestorowi francuskiemu. Hania postanawia razem z grupą swoich nowych przyjaciół walczyć o dworek. Historii przyjaźni córki zmarłego marynarza z jego pseudo rodziną towarzyszy wilk, którego dziewczyna poznaje w dość osobliwym momencie pobytu [opis wydawcy].