Miłość i wygnanie:

Większą część swego życia spędził autor w Stanach Zjednoczonych, ale dzieciństwo przeżył w Radzyminie i Warszawie. Stał się kronikarzem życia codziennego polskich żydów, przeplatając opowiadania rozważaniami filozoficznymi i etycznymi. Jego utwory są jednak tylko pozornie utrzymane w duchu dziewiętnastowiecznego realizmu. Świat Singera to próba zrekonstruowania baśni i legend, opowieści chasydzkich i kabalistycznych. Często spotkamy tu patologiczne stany duchowości, zagubienie bohaterów, ich moralny bądź też fizyczny rozpad. Dla autora najważniejsze staje się ukazanie pogmatwanych ścieżek ludzkiej egzystencji. To człowiek jest tu na pierwszym planie i jego rozterki wplecione umiejętnie w wymyślone najczęściej miejsca. Zmylić mogą pieczołowicie odtworzone szczegóły. Zaciera się różnica między realnymi miejscami. To wszystko odnajdzie czytelnik w zbeletryzowanej biografii Singera - Miłość i wygnanie. Jest to opis trzydziestu lat życia pisarza, spędzonych w większości w Polsce, oraz początki jego pobytu w Stanach Zjednoczonych. Nie jest to biografia dokładna. Autor mając na uwadze żyjące jeszcze osoby, pozmieniał nazwiska i daty, oraz w kilku miejscach chronologię. Jak sam pisze, są to raczej przyczynki do biografii a nawet fikcja literacka zbudowana na kanwie prawdy. "Żaden mózg nie jest w stanie przewidzieć niespodzianek, jakie potrafi wymyśleć życie." Zdanie to widnieje na okładce pod reprodukcją obrazu Chagalla i wydaje się być adekwatnym komentarzem przeżyć zarówno malarza jak i pisarza. Losy obydwu były pełne przygód, w większości niestety gorzkich. Miłość i wygnanie rozpoczyna się, gdy autor ma niewiele ponad trzy lata i zaczynają go gnębić pytania o wszechświat, oraz przyczyny cierpienia ludzi i zwierząt. Próbuje je zrozumieć dorastając, wikłając się w kolejne romanse i przeżywając kolejne sukcesy i porażki początkującego pisarza. Odnajduje w ludziach ślady aniołów i demonów. Przed tymi ostatnimi broni się rozpaczliwie, często przegrywajac walkę.Popada w ciągłe kłopoty, by po chwili znaleźć niemalże cudowy ratunek. Krytycy często nieprzychylnie odnosili się do dłuższych form narracyjcyjnych Singera. Zachwyt budzą częściej jego opowiadania. To samo można niestety odnieść do jego autobiografii. Mimo tego książkę czyta się z przyjemnością i wielbiciele twórczości Singera znajdą tu wiele ciekawych szczegółów z życia pisarza.