Polska poezja współczesna. Studia stylistyczno-językowe

Książka zawiera rozprawy i artykuły, które stanowią próbę analizy języka i stylu współczesnej polskiej poezji, rozpatrywanych w świetle kilku kryteriów: autorskiego, tematycznego i tekstologicznego (funkcjonalnego). Całość składa się z trzech części. Część pierwsza to zbiór analiz języka polskiej poezji współczesnej z punktu widzenia samego ukształtowania tekstu. Dobór materiału badawczego został podyktowany chęcią zaprezentowania polskiej poezji współczesnej w jej odmiennych stylach i konwencjach, nie tylko ze względu na zróżnicowanie okresów literackich, grup poetyckich, panujących nurtów, ale również z uwagi na sposoby i cele obrazowania poetyckiego (metaforyczność, intersemiotyczność, ekspresywność, emotywność, retoryczność kompozycyjno-wersologiczną komunikatów). Część druga to rozważania nad poezją kobiet, z uwzględnieniem aspektu kobiecego stylu (języka). Z kolei część III zawiera dwa omówienia twórczości literackiej Karola Wojtyły i tematycznie dotyczy poezji religijnej. Tak więc na treść publikacji składają się przede wszystkim analizy i interpretacje tekstów poetyckich z różnych nurtów i lat XX i XXI wieku, profile płciowe autorów uobecnione w utworach kobiet, profile profesjolektalne w poezji kapłanów. Opisem objęte też zostały wybrane, z różnych względów, utwory poetyckie mało znane lub nieznane szerszemu ogółowi odbiorców (m.in. wiersze Ireneusza Poplewskiego, Jana Brzękowskiego, Andrzeja Napierały). Analizy utworów tych poetów przeplatają się często z analizami utworów poetów wybitnych takich jak Julian Przyboś, Julian Tuwim, Zbigniew Herbert i Tadeusz Różewicz. Książka skierowana jest do miłośników poezji, w szczególności do polonistów.