Solaris

Druga po, także radzieckiej, telewizyjnej z 1970 roku próba adaptacji słynnej powieści polskiego pisarza Stanisława Lema opublikowanej 1961 roku o dramatycznych perypetiach kosmonauty - psychologa Kelvina (Donatas Banionis) na stacji kosmicznej krążącej wokół tytułowej planety i jego zmaganiach z zagadkowymi poczynaniami myślącego oceanu. "Chcę wzbudzić w widzu uczucie zachwytu dla urody Ziemi. By powróciwszy z otchłani fantastycznej planety na Ziemię - mógł on odetchnąć swobodnie, zwyczajnie i żeby poczuł dobrodziejstwo takiego oddechu. Żeby poznał ozdrowieńczą gorycz tęsknoty" - deklarował reżyser Andrzej Tarkowski, opromieniony już sławą "Dziecka wojny" i "Andrieja Rublowa". Te zapowiedzi artysta ku wyraźnej niechęci autora literackiego oryginału spełnił. Z opowieści o granicach poznania uczynił przede wszystkim rozprawę o konieczności pokuty i odkupienia, z wyraźnym acz zakamuflowanym przesłaniem religijnym W ten sposób powstał najbardziej dyskutowany utwór mistrza, który do dziś wzbudza zażarte spory. Zdobył wprawdzie Grand Prix na festiwalu w Cannes w 1972 roku, ale krytyka tym razem nie zawsze była łaskawa. Dostrzegano w tym filmie niezbyt twórczą powtórkę z rosyjskiej literackiej klasyki ze szczególnym uwzględnieniem twórczości Fiodora Dostojewskiego. Jednak "Solaris" stanowi niezwykle ważne ogniwo w twórczości autora "Zwierciadła" oraz cenne świadectwo czasów, kiedy to niezwykle śmiało łamano konwencje gatunkowe filmowej fantastyki. W 2002 roku kolejną próbę ekranizacji powieści z Georgem Clooneym w roli głównej podjął Steven Soderbergh. Dysk zawiera część pierwszą filmu. (opis dystrybutora)