Poeta i przestrzeń:

Nie wiem, jak inni, ale ja piszę dla ewentualnych czytelników, a przy okazji, aby pewne zjawiska dla siebie oswoić, zwerbalizować, nazwać. Nie piszę, aby schlebiać gustom, czy zyskiwać tanią popularność. Staram się zawsze być sobą, wsłuchać się w siebie, bo dopiero to daje szansę na stworzenie indywidualnego, odrębnego, ekspresyjnego obrazu świata; umożliwia jego interpretację, kreowanie sytuacji lirycznej. Jednocześnie poezja musi być sugestywna. Lektura wierszy powinna stać się takim samym wzruszeniem, jak jego pisanie, jak szukanie i znalezienie odpowiedniego słowa, metafory, przesłania. Czytelnik wtedy zostaje niejako "zahipnotyzowany" przez wiersz. Warunkiem jest tutaj komunikatywność. Nawet utwór najtrudniejszy, najbardziej eksperymentalny nie może być tylko pustą, skomplikowaną, a w konsekwencji sztuczną konstrukcją, czy zwykłym popisem autorskim, artystyczną mistyfikacją...