Skazani na zagładę? 15 sierpnia 1944: sen o wolności a dramatyczne realia

Od kilkudziesięciu lat kolejne pokolenia dyskutują nad dramatyczną decyzją o wybuchu powstania, jednak 1 sierpnia 1944 zagłada półtoramilionowego miasta nie była przesądzona. Dla tragicznych losów Warszawy decydujący był wtorek - dwa tygodnie później... Czy Warszawa została świadomie skazana na zagładę? A jeżeli tak, to przez kogo? 15 sierpnia 1944 roku dowództwo Komendy Głównej AK uświadomiło sobie, że może liczyć wyłącznie na własne siły. Pomimo to postanowiło wytrwać w walce aż do momentu wkroczenia do miasta Armii Czerwonej. Nadzieję przyniosły zrzuty dokonane w nocy z 14 na 15 sierpnia. Bez nich Powstanie Warszawskie nie miało żadnych szans. Jednak dokładnie tego samego dnia w Moskwie i Brindisi zapadły decyzje uniemożliwiające dalszą pomoc lotniczą. Czy 15 sierpnia 1944 roku należało zakończyć Powstanie? Czy decyzję dowództwa AK należy uznać za świadome postanowienie o samobójczej walce? Za rozpaczliwą próbę zabrania głosu we własnej sprawie? Za wyraz przekonania, że tylko tak można uchronić podległe siły przed ludobójstwem, niezwykle realnym wobec braku praw kombatanckich? I czy w polskiej historii walka o wolność, miłość do Ojczyzny i rozsądek mogą iść w parze? (okładka)