Średniowieczne sztuki walki:

Szanowny Czytelniku! Oddajemy Ci niniejszym do rąk jedno z ciekawszych źródeł średniowiecznych poświęconych arkanom stosowanych i nauczanych wówczas sztuk walki. Przypisywany niemieckiemu autorowi, Peterowi von Danzig, traktat szermierczy stanowi kompilację nauk wybitnych mistrzów fechtunku i walki wręcz: Johannesa Liechtenauera, Martina Hundsfelda, Andreasa Liegnitzera, Otta Żyda oraz samego Petera. Szeroka różnorodność opisywanych metod walki: pieszo, konno, w opancerzeniu i bez, z wykorzystaniem szerokiego wachlarza broni od sztyletu aż po kopię oraz wysoce rozwiniętymi technikami walki wręcz, pokazuje jak złożone i interesujące były sposoby i okoliczności, w jakich dokonywały się różnego rodzaju zmagania pomiędzy kombatantami. Pokazane w nim techniki miały zastosowanie w pojedynkach sądowych, bitwach i potyczkach, ale mogły też służyć do samoobrony w wypadku napadu czy bójki. Jako źródło XV-wieczne, traktat przypisywany Peterowi von Danzig wciąż jeszcze ukazuje sztukę walki w jej bardziej pragmatycznej postaci, zanim nabrała ona bardziej rozrywkowego charakteru w postaci zmagań mieszczan w trakcie pokazów walk zwanych wówczas „szkołami szermierczymi” (fechtschule). Można z czystym sumieniem założyć, że prezentowane w nim sposoby walki są reprezentatywne dla danego okresu, nie tylko w niemieckojęzycznym, ale też i w innych kręgach kulturowych, w tym też prawdopodobnie na obszarze Unii polsko-litewskiej.