Dzienniki podróży do Azji Mniejszej (1882-1883 i 1884):

Dzienniki Karola Lanckorońskiego to dokładna, spisywana systematycznie, dzień po dniu, bardzo szczegółowa relacja z jego wędrówek po Włoszech w roku 1874 i 1875. Był to okres, kiedy wiele podróżował. […] Dziennik z roku 1874 – dwa niewielkie zeszyty, zapisane starannym pismem – dokumentuje trwającą nieco ponad trzy tygodnie (od 4 do 26 stycznia) podróż po Włoszech północnych. Italia nie była wówczas – jak można przypuszczać – jedynym celem jego podróży; planował bowiem wyprawę na Korfu, w której miał mu towarzyszyć Wilhelm von Hartel. Jego przyjazd się opóźniał – czas oczekiwania Lanckoroński spędził na zwiedzaniu Padwy, Florencji, Empoli, Sieny, Poggibonsi, San Giminiano, Orvieto, Cortony, Asyżu, Foligno, Ankony i Loreto. […] Z czasem sztuka i kultura włoska stały się dla Lanckorońskiego miarą osiągnięć kulturalnych i cywilizacyjnych innych krajów. „Tym, którzy, być może, uczynią mi zarzut zbyt częstych porównań, szczególnie z okolicami Włoch i tamtejszymi dziełami sztuki” – pisał Lanckoroński we wstępie do polskiego wydania Na około Ziemi – „odpowiedziałbym, że i Włochy są miarą, i to niepoślednią..." "Ich zabytki i historię, od Alp po sycylijskie porty, opanował w tak wysokim stopniu, że można zaliczyć go dziś do większych znawców tego kraju i jego sztuki" – wspominał po latach Max Dvořák. Miłość do Italii i jej sztuki znalazła odzwierciedlenie w jego kolekcjonerskiej pasji – stał się jednym z bardziej znanych ówczesnych kolekcjonerów wczesnego malarstwa włoskiego.