Mieszczanin szlachcicem

Znakomita inscenizacja komedii, z legendarną rolą Bogumiła Kobieli. Nieokrzesany i próżny plebejusz, posiadłszy wszystko, co człowiek jego stanu może zdobyć, pragnie teraz zrealizować swoje wielkie marzenie o szlachectwie. "Takie pchanie się wyżej niż Pan Bóg człowieka stworzył kończy się zawsze bardzo smutno" - przestrzega męża pani Jourdain. Jednak on nie zamierza "grzęznąć na zawsze w mizerii swego stanu". Mimo woli staje się łatwym celem dla różnych pięknoduchów i wydrwigroszy, którzy pochlebstwami rozbudzają jeszcze jego ambicje, a skrycie szydzą z poczciwca. Sam Molier zdaje się bronić tego biedaka. Zamiast gorzkiej satyry, tak charakterystycznej dla innych jego utworów, częściej stosuje uśmiech. Naiwność pana Jourdain i jego uwielbienie dla wszystkiego, co pachnie tytułem, są wręcz rozczulające. Głównym celem zabiegów bohatera stają się właściwy strój i piękne słówka, czyli pozory. Wystawia się na pośmiewisko sądząc, że właśnie te zalety wprowadzą go do wymarzonej sfery. Obserwując jego poczynania, widzowie bawią się znakomicie. Lecz śmiejąc się, mają też okazję zastanowić się, czy tytułowy mieszczanin istnieje już tylko w komedii Moliera