Refleksje z poczekalni do gazu:

Tytuł książki nawiązuje do stanu, w jakim autor znalazł się w obozie. Stał się tzw. muzułmanem obozowym, czyli więźniem o tak złej kondycji fizycznej i psychicznej, że zobojętniał na wszystko, zatracając wolę przeżycia. Gawalewicz stawia odważne i trudne pytania, rozważając kwestię moralnej oceny czynów ludzi w pasiakach, jak mówi o więźniach obozu. Czy wygłodzony więzień kradnący chleb może być potępiony? Jak ocenić więźniów zatrudnionych w krematoriach przy spalaniu zwłok? Kogo w pierwszej kolejności należało ratować w obozowym szpitalu dysponującym znikomą ilością lekarstw? Autor ma świadomość, że niemożliwym jest opowiedzenie naprawdę wszystkiego i oddanie całej prawdy o obozie.