Stalowy ring:

Sukcesy stałowowolskiego boksu rodziły się na fali euforii, która pojawiła się po mistrzostwach Europy w Warszawie w 1953 roku. W Tokio, na igrzyskach olimpijskich w 1964 roku, Józef Grudzień, Jerzy Kulej i Marian Kasprzyk w ciągu niespełna 45 minut zdobyli dla Polski trzy złote medale olimpijskie! A przecież wszyscy Ci wielcy mistrzowie walczyli na stalowowolskim ringu z chlopcami ze „Stali", nierzadko doznając porażki. Takie nazwiska jak Lucjan Trela, Stanislaw Szado, Henryk Serwan, Kazimierz Gawlas, Roman Gotfryd i wiele innych, które czytelnicy znajdą na kartach tej publikacji, przez kilkanaście lat siały postrach na krajowym ringu. Wielu z nich odnosiło sukcesy w młodzieżowej i seniorskie j reprezentacji Polski, zdobywało mistrzowskie szarfy i tytuły mistrza kraju. Przez dekadę stalowowolski ring nosił miano „zaczarowanego " lub nazywany byl „twierdzą nie do zdobycia". Od czasów narodzin nowożytnego pięściarstwa minęło sporo czasu. Do chwili obecnej stoczono na całym świecie co najmniej kilkaset wyjątkowo atrakcyjnych walk bokserskich, o których długo opowiadano i wiele napisano. Stalowa Wola i jej sekcja pięściarska również wniosła wiele ciekawych epizodów w te bokserską historie. Walka Lucjana Treli z George'm Foremanem na Igrzyskach Olimpijskich w Meksyku 1968, należy do tych kilkuset wyjątkowych i atrakcyjnych walk, o których będzie się pisało i mówiło przez następne pokolenia.