W Polsce i na obczyźnie:

Książka Włodzimierza Wójcika poświęcona utworom wybitnej prozaiczki emigracyjnej Zofii Romanowiczowej. Urodzona w Radomiu, w 1922, już w roku 1936 zaczęła ogłaszać swoje pierwsze wiersze w pisemkach szkolnych. Przeszła przez piekło okupacji, więziona w Kielcach i i Pińczowie, znalazła się w Ravensbrück, a później w Neu-Rohlau. Po wojnie przebywała we Włoszech, by póżniej odnaleźć swoje miejsce w Paryżu. Prawdziwy jej debiut nastąpił w roku 1945, a później przyszły książki, które od razu usytuowały ją w gronie najbardziej znaczących pisarzy emigracyjnych. Cztery szkice zgromadzone w książce przynoszą niebywale ważny wizerunek Zofii Romanowiczowej.