Źródła niestabilności struktur rynkowych

W dzisiejszych naukach ekonomicznych obowiązuje paradygmat liniowy, co oznacza, że w kształceniu ekonomicznym dominuje myślenie w kategoriach równowagi i racjonalnych oczekiwań podmiotów gospodarczych. Jednocześnie współczesne rynki i gospodarki zaliczane są do najbardziej złożonych systemów dynamicznych, a postęp cywilizacyjny powoduje nieustanny wzrost stopnia ich złożoności. Zatem istnieją tu dwa przeciwbieżne procesy. Z jednej strony występuje nadmiernie uproszczona nauka o gospodarowaniu, z drugiej strony zaś coraz bardziej skomplikowana rzeczywistość. Sprzeczność ta powoduje, że we współczesnej ekonomii mamy do czynienia z wciąż powiększającą się luką poznawczą – społeczeństwa coraz słabiej rozumieją współczesne problemy gospodarcze i stają się wobec nich coraz bardziej bezsilne. Wszystko to dowodzi, że w ekonomii dużą rolę odgrywają dodatnie sprzężenia zwrotne (utrzymywanie się systemów w stanach stacjonarnych dalekich od równowagi). Nie da się wyjaśnić wzrostu i rozwoju gospodarczego nie uwzględniając tych zjawisk. W ocenie wielu współczesnych ekonomistów w nauce o gospodarowaniu potrzebny jest przełom, tzw. nowa ekonomia, publikacja A. Jakimowicza wychodzi naprzeciw tym oczekiwaniom.