Dni króla

Oto jest powieść, w której bohater drugiego planu wysuwa się na plan pierwszy. Oto powieść, w której znana z podręczników historia nabiera barw i smaków. Oto powieść, gdzie czytelnik zetknie się z przykrym i uporczywym problemem bólem zębów. Powieść, w której zawędrujesz czytelniku na krańce Europy, do dzikiego kraju i będziesz chciał zostać tam na dłużej. Przedstawiam Wam Dni Króla smakowitą perełkę, iskrzącą się pysznym poczuciem humoru i urokliwymi anegdotami z życia…kotów. Mamy rok 1866, Rumunia desperacko potrzebuje nowego, silnego władcy. Wybór pada na nieopierzonego Karola Hohenzollern-Sigmaringen. Młody człowiek zaprasza w uczestnictwa w tej podróży doświadczonego dentystę i bywalca przybytków uciech, Józefa Straussa. Tych dwóch mężczyzn łączy zaskakująco wiele. Ani król Karol ani jego dentysta nie spodziewają się nawet, jakich nauk życiowych doświadczą. Ta historia to opowieść przede wszystkim o poszukiwaniu własnej tożsamości. To również opowieść o organizmie, jakim jest piękne miasto Bukareszt. Uczciwie zaznaczam, że plastyczność opisów miejskich może czytelnika nieco znużyć, ale warto spróbować zanurzyć się w bukaresztańskie otchłanie. Warto ponieważ narracja prowadzona jest wartko i lekturą można się wspaniale delektować. Florian umiejętnie łączy fakty historyczne z fikcją literacką, opowiada historię swojego kraju z uczuciem, jednocześnie puszczając do nas oko. Nigdy nie przekracza granicy dobrego smaku a zdarza mu się na stosować fabularne hulanki i swawole. Bardzo dobra rzecz.