Frateco:

"Lekarz filantrop - w statku szkole - wychowuje garść dzieci, wybierając najzdolniejsze, najwięcej utalentowane, wszelkich narodów i ras. Lecz statek ginie, rozbijając się wśród mgieł. Ocalało tylko jedno dziecko. Zbyt małe, by pamiętać swoje pochodzenie - wynosi ze statku jako jedyną własność, pełną niezachwianej ufności miłość do ludzi, którą w maleńkie serca umiał zaszczepić dobry doktór. Wszak hymn ich szkolny, jedyne wspomnienie z okrętu zaczynał się od słów: „Dziecię nieznające nienawiści...“ I ta wciąż rozżarzona iskra miłości toruje mu drogę, budzi oddźwięk i w dzikiem sercu cygana, który go znajduje i innych różnych ludzi, do których los go zbliża. I jest cudna przyroda bałkańskiego półwyspu, pięknem swem karmiąca sierotę, wyrzuconego przez morze u jego wybrzeży. I jest pogodna, jasna, konsekwentnie przeprowadzona, pełna wiary w przyszłość". (Teresa Skorzewska, w: Tadeusz Dołęga-Mostowicz, "Drugie życie doktora Murka", Towarzystwo Wydawnicze "Rój", Warszawa 1936, s. 347).