Ku interpretacyjnej antropologii religii

Nie jest łatwo zaproponować pewien sposób interpretacji, który by, z jednej strony, nie przekraczał kompetencji badacza, a z drugiej, był faktycznie otwarty na to, co trudno jest zrozumieć, co wydaje się czymś zgoła absurdalnym. Spadkobiercy E. Durkheima umieszczali rytuały nie w kontekście bóstw, ale w świecie zwykłych ludzi, dostrzegali je we wzorach zachowań aktywizujących się w sytuacji psychologicznego stresu mającego swe źródło w wydarzeniach traumatycznych. Z kolei, zdaniem strukturalistów, ten "nasz" świat zamieszkują bezsilni ludzie, "tamten" nieśmiertelni i święci. Kapłan tworzy pomost między światem człowieka i światem bogów. Sama ofiara jest znakiem zależności, podporządkowania człowieka względem "tamtego" świata. Natomiast we współczesnej antropologii interpretacyjnej podkreśla się, w przestrzeni zachowań religijnych, "symboliczne wyposażenie" ludzi w formie instrumentarium, modelu "czegoś" i "dla czegoś". Opis "gęsty" staje się formą konstruowania i rozumienia rzeczywistości kulturowej. Interpretacja ta wyłania się ze społecznego dyskursu - powinna być w miarę jasna i szczera ( C. Geertz). (...) Autor