Wojny przestrzeni

• 

  grejfrutoowa
  Statek kosmiczny dociera do planety, na której nagle budzi się dawna bogini Tiamat. W tym samym czasie, w równoległym świecie Malowanej Moskwy, ktoś dokonuje zamachu. Czy oba wydarzenia mogły być ze sobą powiązane? W innym miejscu Kutrzeba dalej wykonuje swój plan zemsty, wciąż szukając ostatniej ofiary. Jego znajomy, Korycki, udaje zmarłego, ale wcale nie próżnuje. Czy wydarzenia, które rozgrywają się w różnych miejscach, mogą mieć wspólny finał? Czy te z pozoru różne historie jakoś się łączą? • Wojny Przestrzeni Pawła Majki to powieść, w której pokazano losy kilku bohaterów, w tym pałającego chęcią zemsty Kutrzeby, dwóch kosmicznych rozbitków i kobiety z Malowanej Moskwy. Historia każdej postaci ma swój rozdział, przeplata się z innymi, tworząc rozbudowaną opowieść. • Fabuła jest trudna do streszczenia zwłaszcza ze względu na kilku bohaterów. Mamy tu nie tylko rozbitków, którzy trafiają na obcy statek, lecz także opętanego myślą o zemście mężczyznę, którego „wspiera” zazdrosny demon, a także równoległy świat, który mimo że namalowany, ma prawdziwe problemy. W treści nie zabrakło wątków politycznych, akcji, pojawiają się statek piracki, pradawna bogini, spiski, demony, motywy romantyczne i gadający kot. • Najmocniejszym punktem powieści jest wykreowany przez autora świat. Opisano go, jakby wyprawy w kosmos, istnienie ogromnych bogów i demonów było czymś całkiem zwyczajnym. Czytelnik zostaje wrzucony do tej rzeczywistości, ale nie czuje się zagubiony. Świetnie wypada świat malowany, o którym dowiadujemy się nieco więcej. Jeśli w realnym świecie ktoś umrze, może odrodzić się w jego malarskim odpowiedniku. Ta rzeczywistość ma swoje problemy, bolączki – nawet tak prozaiczne jak kwestia ubrań, o której się wspomina – co opisano w naprawdę ciekawy sposób. Podoba mi się też gra, która prowadzi z czytelnikiem autor. W tekście znajdziemy nawiązania do licznych postaci znanych – pojawia się Bolek i Lolek, Twardowski czy Zajdel. Wyłapywanie tych kwestii dodaje uroku powieści i jest świetną zabawą. • Na pochwałę zasługuje też styl autora. Tekst napisany jest lekko, ale nie pozbawiono go ważnych kwestii. Mimo to czyta się szybko, z zainteresowaniem. To kawał dobrej literatury, który warto poznać. Zachwycające, że polska fantastyka może być taka dobra, a do tego napisana w tak przystępny sposób – bez zbytniego nadęcia, skomplikowania, trafiająca zarówno do wielbicieli gatunku, jak i osób, które swoją przygodę z nim dopiero rozpoczynają. Dobrze, że nawet nie znając pierwszego tomu cyklu, Pokoju światów, można bez problemu zrozumieć, o co chodzi w drugiej części. • Wojny Przestrzeni to rozbudowana, wielowątkowa powieść science fiction, pełna akcji, powiązanych ze sobą motywów, z interesująco wykreowaną i spójną rzeczywistością. Na pewno fani polskiej fantastyki nie będą rozczarowani. To naprawdę dobrze napisana powieść z wciągającą fabułą, od której trudno się oderwać.

Brak wątków