Homo ludens:

(...) książka, choć opublikowana w 1938 roku, do dziś fascynuje historyków i filozofów kultury świeżością i odkrywczością spojrzenia, czego dowodem jest nowa dziedzina badawcza zainicjowana pod koniec XX wieku: ludologia. Autor wskazuje na grę-zabawę jako element kultury konstytutywny dla wielu jej dziedzin. Zabawa nie jest tu zwykłą rozrywką, lecz współzawodnictwem, rywalizacją, która z czasem przybrała instytucjonalne formy. Huizinga wynajduje nowe słowo ludiek na oznaczenie niuansów tego ludycznego charakteru ludzkiej kultury. Nie twierdzi, że kultura jest wprost zabawą, lecz w subtelny sposób wywodzi z ludycznych poczynań człowieka najrozmaitsze zjawiska kulturowe - od wojny i prawa po naukę, poezję i sztukę. Ludyczność współokreśla kształt dzieła stworzonego przez homo faber.