Dziennik duszy

Pontyfikat Jana XXIII, czyli Angelo Giuseppe Roncallego (1881-1963), chociaż trwał zaledwie pięć lat, odmienił oblicze Kościoła. Trudno przecenić znaczenie zwołanego przezeń II Soboru Watykańskiego, ogłoszenia encyklik społecznych (Mater et Magistra i Pacem in terris), a także zmiany sposobu traktowania przez Kościół wyznawców innych religii chrześcijańskich, Żydów i niewierzących. Sam Papież zjednywał sobie ludzi skromnością, poczuciem humoru, dystansem do samego siebie. Dziennik duszy to opublikowany po jego śmierci tom notatek i rozmyślań, zapisywanych od roku 1895, gdy Autor miał zaledwie 14 lat, a przerwanych w roku 1962 - na kilka miesięcy przed śmiercią. Zdaniem ks. Lorisa Capovilli, sekretarza Jana XXIII: Nie znamy innego zbioru tego typu, który - poprzez nieprzerwany ciąg zapisków duchowych - odzwierciedlałby całokształt życia kapłana, a potem papieża, i ukazywał to, co on sam zazdrośnie ukrywał, mianowicie jego modlitwę i jego duszę.