Strauss

W okresie burzliwych zmian politycznych Wiedeń, uchodzący za drugą po Paryżu stolicę kultury europejskiej, rozbrzmiewał muzyką. Już od stuleci panowało przekonanie, że kochający muzykę wiedeńczycy szukali w niej ucieczki od tragedii, jakie spotkały ich kraj i od problemów życia codziennego. Muzyka była też płaszczyzną porozumienia w tym wielonarodowym mieście, pełnym ludzi interesu i przyjezdnych gości, którzy nie stronili od rozrywek. Miejsca muzycznych spotkań były różne dla poszczególnych grup społecznych. W salonach pałaców Liechtensteina, Lichnowsky'ego, Esterházy'ego, Razumowsky'ego, Schwarzenberga i van Swietena najwięksi wirtuozi koncertowali dla arystokracji i szlachty. Mieszczanie uczęszczali do wypełnionych po brzegi teatrów, natomiast rzemieślnicy tańczyli i śpiewali w ogródkach oraz na zabawach ludowych. Wiedeńczycy byli ludźmi pełnymi temperamentu, pogodnymi i obdarzonymi wykwintnym gustem muzycznym. W tym klimacie stolicy cesarskiej kwitła operetka i walc wiedeński... (Fragment tekstu)