Kiedy byłyśmy siostrami

Hamburg, 1916. Viviane i Elisabeth cieszą się beztroskim życiem w majątku rodziny. Nie zdając sobie sprawy z wojny i jej konsekwencji, również dla narodu niemieckiego, spędzają swój wolny czas na czytaniu, spacerach. Rodzice trzymający je pod kloszem i dopuszczający je do rzeczywistych wizji nędzy i rozpaczy na ulicach Hamburga, chcą, aby życie ich córek toczyło się dalej, pomimo wszystkiego.Viviane - bardziej niepokorna, ale i odważniejsza z sióstr, szuka swojego miejsca w świecie. Z wielką miłością do koni, wieczorami wymyka sie z domu, aby móc spędzić chwile gnając z wiatrem we włosach. Tam też poznaje Philipa, Francuza, który objeżdża kraj wraz z trupą cyrkową. Młoda dziewczyna zakochuje się i idąc za głosem swojego serca ucieka wraz z nim decydując się na życie na walizkach…Elisabeth natomiast, posłuszna woli rodziców, żyje w bezdzietnym małżeństwie zaaranżowanym przez rodziców. Między małżonkami brak miłości, ale wychodząc z założenia, że wystarczy im wzajemny szacunek, żyją obok siebie przez lata. Aż pewnego dnia do ich domu zawita niemowlę. Tamta chwila zmienia wszystko i Elisabeth biorąc dziecko w ręce i otaczając je opieką, obiecuje sobie, że zrobi dla tej małej wszystko, żeby tylko była szczęśliwa. Dosłownie wszystko.Dwie siostry, które rozdzieliła wojna i miłość. Jedna poszła za głosem serca, druga rozsądku. Pomimo ogromnej więzi, ich kontakt osłabł. Listy nie oddadzą tego co mogły wtedy czuć, co się działo w ich świecie. Jednak historia lubi czasem wracać do ludzi w momentach, gdzie najmniej się tego spodziewamy. Opowieść o niezwykłym klimacie udowadniająca, że siła tkwi w rodzinie, choć często nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy. Obserwowanie społeczeństwa i przemian podczas wojen XX wieku oraz myślenia ludzi na podstawowe sprawy, jest niezwykłe. Minęło zaledwie sto lat, a wydaje się jakby Ci ludzie żyli w innej epoce.