Kobieta nieperfekcyjna

Dałam sobie w życiu prawo do bycia nieidealną. Zbuntowałam się przeciwko tyranii perfekcjonizmu, i to na przekór mitom, które lansują media. Zdecydowałam się żyć według własnych zasad i śmiać się tylko wtedy, gdy mam na to ochotę. Był czas, że udawałam wiecznie wesołą Elę. Przychodziłam do pracy i wchodziłam w stan "a teraz przed państwem uosobienie niekończącej się radości", bo wydawało mi się, że tego właśnie wszyscy ode mnie oczekują. Teraz nie staram się już być miła na siłę. Gdy jestem zmęczona i w głowie mam jakiś problem, to po prostu jestem uprzejma na tyle, na ile mnie stać. Na pytanie: "Co się dzieje?" odpowiadam zgodnie z prawdą: "Bywało lepiej". Wybieram złoty środek i nikogo nie oszukuję. Co to za ulga!