Zaginiona księżna

Jeśli chodzi o tartan, ludzie często pytają, kto ma prawo go nosić. Ściśle mówiąc, tylko ci, których rodziny historycznie posiadają tartany własnego klanu. Ponieważ jednak ogromna większość łamie tę zasadę, jest mało prawdopodobne, aby była generalnie przestrzegana. W 1746 roku Anglicy uchwalili ustawę, która zabraniała Szkotom zarówno noszenia, jak i posiadania broni. Rok później uchwalono 'Dress Act', zgodnie z którym każdy mężczyzna czy chłopiec „noszący ubranie dla wygody nazywane ubraniem szkockim, czyli szal, philabag czy też mały kilt, szelki lub jakąkolwiek inną część ubrania charakterystyczną dla szkockiego stroju" popełniał wykroczenie. Przez trzydzieści siedem lat znienawidzona ustawa pozostawała w Księdze Statutowej i zgodnie z prawem tartan mogło nosić jedynie wojsko. Unieważniono ją w roku 1783, ale dopiero Jerzy IV, a potem królowa Wiktoria zafascynowali się Szkocją i szkockim strojem. Kiedy królowa zamieszkała w Aberdeen, dała wyraz swemu zainteresowaniu wszystkim, co było związane ze szkocką tradycją, a zamek Balmoral mienił się tartanami. Zioła, o których mowa w tej historii, pochodzą z receptur najsłynniejszego zielarza wszechczasów, Nikolasa Culpappera.