Teraz już możesz płakać...

Pięć i pół roku, i osiem dni stałam koło mojego otwartego grobu. Pamiętam strach, jaki mną owładnął, ten ogólny paraliż. Razem ze mną stali wszyscy, których kochałam… i oni tam zostali. W miejscu, gdzie pozostali, zostawiłam naszego Boga. Ten, kto będzie czytał o moich przeżyciach, powinien wiedzieć, że jest to dokument tego, co się wydarzyło, napisany słowami prawdziwego zeznania, bez żadnej przesady… nie wszystko jestem w stanie opowiedzieć, bo na całym świecie nie istnieje taki język, który byłby zdolny wyrazić tą całą głębię zła i okrucieństwa, do jakiego nas wepchnęli mordercy z kraju kultury. Ja, która zostałam żywa, uważam, że moim świętym obowiązkiem jest opowiedzieć wszystko, co widziały moje oczy, oczy młodej dziewczyny… Jest to wzruszająca i autentyczna opowieść autorki o czasach Holokaustu, które przeżyła jako młoda dziewczyna, córka sędziego rabinackiego z Łodzi. [szaron.pl]