Latarnia na końcu świata

Rok 1859. Argentyna zbudowała latarnię morską na Wyspie Stanów – miejscu, położonym na ekstremalnym krańcu Ziemi Ognistej. Przybywa tam awizo „Santa Fe” i przywozi trzech latarników, którzy przez kilka miesięcy mają dozorować latarnię. Na wyspie żyje banda piratów, dowodzona przez Kongrego. Złoczyńcy ukryli w jaskini swoje bogactwa, czekając, aż zdołają opanować jakiś statek, by móc wyruszyć na morze. Okazja nadarza się, gdy szkuner osiada na mieliźnie; piraci dają radę spuścić go na wodę i udają się do zatoki Elgor, położonej przy latarni morskiej. Po zabiciu dwóch dozorców, gaszą jej światło, żeby ściągać statki na podwodne skały. Vasquez, jedyny pozostały przy życiu strażnik, odkrywa jaskinię piratów. Podczas burzy rozbija się amerykański żaglowiec; jedynie pierwszy oficer, dzięki Vasquezowi, unika śmierci. Od tej pory dwaj mężczyźni będą przeszkadzać Kongremu opuścić wyspę przed powrotem „Santa Fé”.