Monachomachia

Ignacy Krasicki był równocześnie księciem, biskupem i pierwszoplanowym przedstawicielem polskiego klasycyzmu, czyli nurtu w programie oświeceniowym, który pojmował literaturę jako narzędzie wychowania i oświecenia społeczeństwa. W Bajkach. Satyrach. Monachomachii zebrane są utwory świadczące zarówno o szerokim zainteresowaniu Krasickiego postawami Polaków różnych stanów, o doskonałej orientacji w obyczajach i problemach współczesnego mu społeczeństwa oraz o wszechstronności jego pisarstwa, jeśli chodzi o formy wypowiedzi. W Bajkach autor posługuje się krótkimi, wierszowanymi utworami, których bohaterami są najczęściej zwierzęta, aby poruszać najważniejsze prawdy o ludzkiej naturze. W Satyrach, krótkich groteskowych formach, Krasicki piętnuje ludzkie przywary i godne reprymendy zachowania z życia codziennego. Monachomachia, czyli Wojna mnichów jest poematem heroikomicznym, w którym autor z utrzymanym w duchu oświecenia groteskowym humorem krytykuje zacofanie i zasobne życie duchownych.