Księżna Mediolanu

"Dzieje Izabeli Aragońskiej, matki królowej Bony" Italia, schyłek XV wieku, Izabela Aragońska – wnuczka króla Neapolu, nareszcie staje na ślubnym kobiercu. Mariaż, zaplanowany dla niej, gdy była jeszcze w kołysce, łączy ją z księciem Mediolanu Gianem Geleazzem Sforzą. Jednak ona, już od pierwszego dnia, odarta z marzeń i wyobrażeń o szczęśliwym życiu, czuje się niespełniona i samotna wśród mediolańskiego tłumu. Jej dłoń zdobi ślubny pierścień, ale młody małżonek konsekwentnie unika zbliżeń. Jaką pikantną tajemnicę skrywa przed poddanymi książęca alkowa? Tymczasem, szara eminencja – Ludovico Sforza – stryj Giana Galeazza, pragnie przejąć pełnię władzy nad Mediolanem i wszelkimi sposobami usiłuje skompromitować i odsunąć w cień męża Izabeli. Czy książę, dostrzeże w porę grożące mu niebezpieczeństwo i utrzyma należną mu pozycję? Bezkompromisowe, zakulisowe potyczki toczą się również między rywalizującymi ze sobą kobietami, pragnącymi władzy na równi z mężczyznami. Cały dwór kipi od intryg, plotek i emocji, tajemnice rodu Sforzów rozsypują się jak zbyt mocno zawiązany na szyi sznur pereł. Czy w świecie, w którym niezawodnym narzędziem walki o władzę były trucizna i sztylet, Izabela zachowa hart ducha, zniesie upokorzenia, ocali dzieci i uchroni swoje małżeństwo przed groźbą unieważnienia? CYTAT: "Gdy mediolańczycy przybyli po Izabelę, Eleonora dyskretnie, ale bacznie im się przypatrywała. Już tam, w Neapolu, zdawało jej się, że gonią ją prześmiewcze głosy, że widzi pełne rozbawienia spojrzenia dworzan. Cała ta swawolna gromada doskonale bawiła się przez kilka tygodni w Neapolu, nie odmawiając sobie najlepszych win i jadła, uwodząc damy neapolitańskiego dworu prawie na oczach ich mężów. Czyż młody książę zachowuje się inaczej? Czy małżeństwo z Izabelą Aragońską wypleni w nim złe nawyki? Czy dla małżonki porzuci owe przyzwyczajenia, nieszkodliwe miłostki, do których jako władca ma prawo, lecz które jednocześnie zabolą jego żonę?"