Łotr 1: Gwiezdne Wojny - historie

W 2016 roku, producenci najsłynniejszego cyklu w historii kina po raz pierwszy zboczyli z wyznaczonej czterdzieści lat wcześniej przez Georga Lucasa marszruty, co sprawiło iż wierni fani sagi otrzymali filmowy „aneks” do zasadniczych, prezentowanych systematycznie części serii. „Łotr 1” to filmowy „reboot”, lub jak kto woli „spin-off”, czyli kontynuacja wątków pobocznych serii nie związana bezpośrednio z zasadniczym cyklem. Jak zwał, tak zwał, ale film w reżyserii Garetha Edwardsa stał się dla miłośników „Star Wars” niadzwyczaj ważnym wydarzeniem. Przedstawiona w nim historia cofa widzów do czasów czwartej części uniwersum - „Nowej Nadziei”. Oglądamy zmagania rebeliantów z wszechmocnym Imperium z punktu widzenia szeregowych członków organizacji, dążących do wykradzenia planów „Gwiazdy Śmierci”. Niezaprzeczalnym urokiem filmu jest wykreowanie nowych, dotychczas nieznanych nam bohaterów, jak również systematyczne „puszczanie oka” do wyrobionych w meandrach fabularnych widzów. Ci ostatni zauważą podczas seansu cytaty i odniesienia nieuchwytne dla gwiezdnowojennych neofitów. Dzieło w dniu swej premiery wzbudziło ambiwalentne uczucia wśród kinomanów, głosy krytyczne równoważyły się z zachwytami. W materii aktorskiej nowi bohaterowie nie oszałamiają nadzwyczajną charyzmą, zaś zatrudnieni gwiazdorzy (Mikkelsen, Whitaker) mają niewiele do zagrania. W specyfice kina s-f nie jest to jednak wadą wykluczającą atrakcyjność spektaklu. Film zrealizowany jest sprawnie, nie brakuje humoru, efekty specjalne wciskają w fotel, zaś końcowa sekwencja gwiezdnej potyczki uważana jest jedną z najatrakcyjniejszych w całym cyklu. Ponad wszelką wątpliwość „Łotr 1” powinien sprawić niemałą frajdę widzom lubiącym kinową fantastykę, niekoniecznie zaliczającym się do ortodoksyjnych fanów tegoż uniwersum. (Paweł Kowalczyk - PBW w Łodzi)