Terra nullius

Twórczość Brakonieckiego od początku koncentrowała się na wielkich syntezach historii, filozofii i kultury, szukaniu kluczy do sensu egzystencji i tożsamości całych narodów. Zwłaszcza słowo „tożsamość” symbolizuje kierunek tej poezji. Tytuł otwierającego książkę poematu „Terra nullius”, który jest jednocześnie tytułem całości, tłumaczyłbym nie tyle jako „Pusta ziemia” ile - „Ziemia niczyja”. Poemat dotyczy ziem i ludzi z krajów nadbałtyckich: dawnej Kurlandii, Litwy i Łotwy, a ta „niczyjość” nie oznacza, rzecz jasna, „braku własności”, lecz brak właściwości, brak możliwości łatwego uzyskania jednoznacznego, literackiego obrazu świata wyrosłego w tym labiryncie religii, narodowych racji, tragicznych i zagmatwanych zaszłości historycznych.