A ja żem jej powiedziała...

Na okładce barwna twarz autorki, znanej piosenkarki, dawnej wokalistki zespołu Hey, przyciąga uwagę. • Nie jestem fanką jej piosenkarskiej kariery i pomyślałam sobie: kolejna, co prawda nie celebrytka, lansuje się ze swą biografią. • Ale ciekawość zwyciężyła po przeczytaniu recenzji na okładce książki - "ta książka to petarda" i jeszcze w różnych recenzjach : " to nie petarda, to prawdziwy dynamit", to niepowtarzalny rollercoaster", a obok tych zachwycających te : " w sumie skąd taki wszechogólny zachwyt?", "felietoniki (...) są przeciętne i często rażą rzeczywistością, banalnością, powtarzalnością myśli" i "sama książka jest o wszystkim i o niczym". • I chyba ta ostatnia ocena przekonała mnie najbardziej do przeczytania tej książki. • Barwna okładka owszem, a w "środku" kolorowe strony, wypełnione tekstem ciągłym , z kolorową też czcionką szereg stron z tylko grafiką, nawet dość ciekawą, ale są też po prostu "bazgroły" lub prawie puste strony. Często tytuły felietoników to "złote myśli" autorki. Tyle o graficznej stronie tej książki, bo to też nadaje pewnego smaczku całości. • Fabuły niestety nie ma, bo to, jak wcześniej wspomniałam, zbiór tekścików, felietoników, przemyśleń piosenkarki na otaczający ją świat. • Autorkę namówiono, by ze swoich prześmiewczych niekiedy filmików , umieszczanych w mediach społecznościowych, zrobiła opowieściowy show - relacje. • A, że piosenkarka okazała się bystrym obserwatorem tego świata - powstała całkiem dobra felietonowa relacja, w której jest prawie wszystko - wspominki z dzieciństwa i trudność w porozumieniu się z rodzicami, walka z kompleksami, których nie potrafi pozbyć się do dzisiaj, związki partnerskie, relacje z synem, showbiznes i ciągła walka z miłością do jedzenia. • Autorka prześwietla życie, szczególnie kobiet. Czyni to poprzez anegdoty, które ukazują kobiety często nieradzące sobie, niepotrafiące się odnaleźć, kobiety często błądzące. Nie potępia ich, nie wymądrza się, tylko szczerze przedstawia rzeczywistość. Sama też nie "gwiazdorzy" w osobistych wątkach , a wyziera z nich normalna kobieta, z problemami, z bolączkami jak u wielu z nas. Obok tych osobistych wątków mamy wiele o: showbiznesie, modzie, celebrytach, fobiach i snobizmie, a także o portalach społecznościowych i ich wpływie na współczesnego człowieka. • Wielość podjętych tematów wskazywałaby na to, że książka winna być grubaśna, a tu na 200 stronach /z tego jednak ponad połowa to grafika i "bazgroły graficzne"/ autorka pisze o wszystkim. A kunsztem jest fakt, że tylko "muskając" jakiś wątek, w kilku zdaniach zawiera sedno. • POLECAM tę zabawną, ale miejscami nudną, interesującą, ale czasem z męczącą grafiką i barwnością czcionki / nie zawsze dobre dla oczu/ książkę. Tytuły felietonów są pełne ironii, a w tekście trochę goryczy, ale też i spora dawka humoru i trzeźwość spojrzenia na rzeczywistość. • Książkę można przeczytać bardzo szybko, zaledwie w kilka godzin lub można czytać po kawałeczku - delektując się każdym felietonem, snując refleksje. To już wybór czytającego. • Nie jestem fanką pani Nosowskiej, ani jej dawnego zespołu Hey, ale z przyjemnością poznałam przemyślenia piosenkarki.

Fantastyczna książka :) Cudnie się czyta :)

Bardzo słaba.

Pyszne felietoniki :) normalnie pożarłam tą książkę. Ma tylko jeden minus - jest za krótka.

A ja żem się nie mogła zdecydować.... Czytać czy słuchać? To żem wzięła jedno za drugim. • Jako fanka od niepamiętnych czasów nie będę obiektywna. Pamiętam wokalne początki Nosowskiej na scenie. Na samą myśl mam ciary... • Kiedy Katarzyna zaczynała, to ja przeżywałam swój nastoletni bunt w liceum. I słuchałam jak wariatka wokoło i wkoło grupy Hey. I jak żem zaczęła, tak żem nie przestała być fanką. • Na tę książkę czekałam. Od zawsze. • I jak już wpadła w moje łapki, to cały świat odpłynął. • Pochłonęłam jak modelka nocą batonika. • I jakie mam wnioski? Kaśka, przepraszam za poufałość, aleś by obie urodzone w tej samej dekadzie, to mądra kobieta jest. I kropka! • A o czym napisała? "Dostało się" wszystkim po trochu: celebrytom, facetom, modzie, rodzicom, synowi, reklamie, portalom społecznościowym i jeszcze kilku innym. Poczytamy o tworzeniu tekstów, seksie, odchudzaniu, dzieciństwie autorki, wychowaniu, starzeniu się, jedzeniu, emocjach, uczuciach itd. Wiele trafnych wniosków, trochę życiowych prawd i to wszystko okraszone humorem jakim można znaleźć w tekstach piosenek autorki. • Wiele stwierdzeń i przemyśleń jest mi bliskich, z kilkoma się zgadzam, a resztę muszę przemyśleć. • Więcej u mnie na blogu: izawlabiryncieksiazek.blogspot.com

Ostatnio dość głośno zrobiło się o książce Katarzyny Nosowskiej. Wszyscy są nią zachwyceni i polecają tę pozycję. Ciekawość więc zwyciężyła i musiałam sama przekonać się czy naprawdę ta książka jest tak dobra. • Okazało się, że jest to przyjemna, krótka lektura napisana z poczuciem humoru i nutką prześmiewczości, ale jednak w większości teksty w niej zawarte podejmują ważne tematy. • Pani Nosowska trafia w nich w tzw. "punkt". Potrafi zauważyć to co nam na co dzień umyka i o czym nie mamy czasu rozmyślać. Pisze również o, z pozoru, błahych rzeczach, ale ciężko nie zgodzić się z jej punktem widzenia i spostrzeganiem pewnych spraw. • Otyłość, zazdrość, miłość, intuicja to tylko nieliczne z podjętych przez autorkę tematów. • Jak najbardziej dołączam do grona pozytywnych opinii i polecam tę książkę. Miło spędzicie przy niej czas, chociaż za arcydzieło tego nie uważam, a takie określenia wśród czytelników również się pojawiały.