Gdy Joyce Smith wyrażała zgodę na nocowanie swojego syna u zaprzyjaźnionej rodziny, nie mogła wiedzieć, że kilka najbliższych godzin stanie się najtrudniejszymi chwilami jej życia. Nie wiedziała też, dlaczego jej matczyne serce tego dnia pełne było dziwnych obaw. Jak się okazało, nie bez powodu. Czternastoletni John wraz z dwoma przyjaciółmi weszli na wyjątkowo tamtego roku zamarznięte jezioro. Cienka tafla nie wytrzymała jednak ciężaru chłopców. Dwóm z nich udało się wydostać z mającej zaledwie cztery stopnie Celsjusza wody, trzeciego – syna Joyce – z lodowatej otchłani wydobyto dopiero po dwudziestu minutach. Z medycznego punktu widzenia nie miał żadnych szans na przeżycie, a prowadzący reanimację lekarz był gotów stwierdzić zgon chłopca… Wszystko to, co wydarzyło się od tego momentu, współczesna medycyna kwituje jednym słowem: „niemożliwe”. Jednak kochająca matka, która w modlitwie wezwała na pomoc Najlepszego Lekarza, to słowo odrzuciła daleko poza siebie i skupiła się na jednym – na błaganiu Boga, by wbrew wiedzy, doświadczeniu i opiniom personelu medycznego przywrócił jej synowi pełnię zdrowia… To niesamowita, genialna książka, którą się wręcz pożera w kilka wieczorów. To świetnie opowiedziana historia rodziny, której pewnego dnia zawalił się cały świat. To historia o pękniętej tafli lodu i pękniętym sercu matki, o jej pełnym bezradności krzyku poruszającym Serce Ojca. Przede wszystkim jednak to książka o wierze – o wierze zdeterminowanej, która ma pewność, która wie, że Bóg i dzisiaj potrafi czynić cuda, że Duch Święty nadal jest Panem i Ożywicielem, że Chrystus nawet w obliczu śmierci i beznadziei mówi językiem życia, że Bóg naprawdę ma wszystko pod kontrolą, z Jego woli znikają choroby, a umarli zmartwychwstają.
